Iguazú

Allerbeste Nederlanders,

Hoe staat het leven? Ik hoop dat jullie allemaal een mooie vakantie achter de rug hebben.
Het vorige verslag eindigde ik met de mededeling dat er een trip naar de watervallen van Iguazú gepland stond. Op de dag van vertrek stond er ’s avonds een grote partybus op ons te wachten. Toen we ook nog maar koud in de bus zaten werd ons al snel duidelijk gemaakt dat de benedenverdieping gebruikt zou worden voor de mensen die wat uurtjes rust wilden pakken. De bovenverdieping zou in het teken staan van gezelligheid, drank en veel lawaai. Dit betekende dus dat in de eerste uren iedereen op de bovenverdieping te vinden was, waar een zeer uitbundig sfeertje heerste en de feeststemming er meer dan goed in zat.
Na een reis van 17 uur stopten we eerst in Misiones, een indrukwekkende plaats vlak onder Iguazú. Eenmaal uitgestapt zag de wereld er echt totaal anders uit dan in Buenos Aires. Geen bestrate wegen, maar donkerbruine zandwegen. Veel armoede en veel mensen die leven op straat. Maar Misiones is vooral bekend om de ruïnes van de Jezuïeten, die daar tijdens het koloniale tijdperk een belangrijke rol hebben vervuld. Vrijwel iedereen kocht een kaartje voor een rondleiding langs deze ruïnes en na daarna wat gegeten te hebben, vervolgden we onze reis naar de plaats Iguazú.

De volgende dag gingen we eerst naar de watervallen aan de Argentijnse kant. Na eerst een tocht met een jeep gemaakt te hebben, gingen we daarna per (speed)boot verder. Deze bracht ons met grote snelheid bij de watervallen. Echt heel indrukwekkend en een geweldig stuk natuurschoon. Dit werd eigenlijk met het uur mooier en indrukwekkender, toen we steeds meer naar boven liepen en geweldige uitzichten te zien kregen. Op sommige plekken kon je vrijwel naast een waterval staan. Je was dan wel drijfnat, maar dat had iedereen er meer dan graag voor over.
Eenmaal terug in het dorp gingen we naar het drielandenpunt en hadden we uitzicht op Brazilië en Paraguay.
De volgende dag gingen we naar de Braziliaanse kant. Dit was anders dan de Argentijnse kant, maar zeker net zo indrukwekkend. Ik kan niet zeggen of ik nou juist de Argentijnse kant of de Braziliaanse kant het indrukwekkendst vond, want ze waren allebei echt super om te zien.
Opvallend was wel dat geen enkele Amerikaan meeging naar de Braziliaanse watervallen, want dan zou er een bedrag van ongeveer 150 dollar betaald moeten worden (alleen een paspoort is voor Amerikanen blijkbaar niet voldoende). Daarom bleven alle Amerikanen de tweede dag achter in het hostel. Na de Braziliaanse trip gingen we terug richting hostel, maar stopten we eerst bij een ‘tenedor libre’, oftewel ‘de vrije vork’, oftewel een ontzettende grote vreetschuur. Om een beetje een beeld te geven van hoe het er hier aan toegaat, je loopt een grote zaal binnen waar tientallen mensen borden eten naar binnen zitten te werken. Borden inderdaad, want voor het betalen van 50 pesos (ongeveer 8,50 euro) heb je de mogelijkheid jezelf helemaal stampvol te eten door gebruik te maken van het vrije buffet. Het vlees was in rijke mate aanwezig en ook divers, vanaf een afgehakt varkenshoofd tot en met lekkere malse stukjes vlees. Eenmaal terug in het hostel gingen we daarna vrij snel op ‘huis’ aan (inclusief de Amerikanen). Een jongen kwam er trouwens achter dat hij zijn schoenen was verloren die afgelopen nacht. Een verklaring hiervoor had hij niet en hij is dan ook op blote voeten de bus ingestapt op weg naar Buenos Aires.

In diezelfde week hebben we ook een dierentuin in Luján bezocht. Luján ligt iets buiten Buenos Aires. Het busvervoer daar naar toe was al vrij origineel, want als je dacht bij een bushalte te worden afgezet had je het mis. Je wordt gewoon langs de snelweg afgezet en mag het laatste stukje naar de dierentuin lopen. Succes en tot ziens hoor! Eenmaal aangekomen bij de dierentuin zagen we eerst een aantal tractoren en legervoertuigen staan. Dit heeft op zich weinig met een dierentuin te maken en daarnaast werd er voor niet-Argentijnen een entree van 100 pesos gevraagd. Toch maar gedaan, want deze ‘dierentuin’ scheen wel bijzonder te zijn. We kregen hier van alles te zien, van beren tot tijgers, leeuwen, welpjes, panters, kamelen, olifanten en een loslopende leguaan. Dit is niet anders dan een ‘normale’ dierentuin, maar het verschil is dat je hier bij die beesten mag komen en ze kan aanraken.

Daarnaast heb ik vorige week mijn tijdelijke visum in ontvangst mogen nemen. Blijkbaar krijgen Europeanen voorrang boven Latijns-Amerikanen, want terwijl de laatstgenoemden achteraan mogen aansluiten in een inmens lange wachtrij, werd ik gelijk naar voren gehaald en stond ik een half uurtje later weer buiten met het papiertje. Wel apart om te zien.
Deze visum is echter maar een maand geldig en dus moet ik komende week terug om mijn definitieve visum op te halen. Dit hele proces van de visumaanvraag was trouwens erg omslachtig en achteraf blijkt dat ik een aantal documenten, die ik in Nederland heb aangevraagd en opgevraagd, hier helemaal niet nodig te hebben.

Wat betreft mijn studieactiviteiten, volgende week beginnen hier de tentamenweken en dit betekent dan ook het einde van de eerste lesperiode hier. De toetsing van één mijn vakken verloopt iets anders dan in Nederland, want voor dit tentamen mag drie weken worden uitgetrokken en in de eerste les van de nieuwe lesperiode worden ingeleverd. Daarnaast werden de vragen ons al letterlijk op een presenteerblaadje meegegeven. Echter, naast de 3 vakken die ik hier aan het volgen ben, volg ik ook vakken van mijn opleiding op afstand. Dit vergt aardig wat tijd, maar vooralsnog valt het aardig te combineren.

Ik houd jullie op de hoogte!

Saludos,

Arjen